ARKADAŞ

Gönderen: Mustafa Gümüş Tarih: 18 Aralık 2008 Perşembe
Şiirlerimiz  ARKADAŞ

Bilirim hep kendi doğrunla yaşadın
Ölümü seçmeyi erken başardın
Kim derdiki bu tuzağa düşerdin
Çok insanı ağlattın bilki arkadaş

Körpecik yeğenlerinin gözü sulandı
Sevenlerin inanmadı aklı bulandı
Ana baba kardeş bacı hep öksüz kaldı
Olurmu biyle şaka bre arkadaş
Hüseyin'im aynı yasa boğmuştu
Gencecikti benden sonra doğmuştu
Oda çiçek açamadan solmuştu
Yakmayın canımızı böyle arkadaş

Ben o zaman hatırını sormuştum
Yürek çeperine hançer vurmuştun
Madem sızısını sende görmüştün
Neden yaşatırsın bize arkadaş

Elbet kızacağım kahpe feleğe
Zamansız attığı bunca keleğe
Bizde gireceğiz aynı deliğe
Erkeni can yakıyor bilin arkadaş

Hüseyin'im sana çok takılırdı
Kahvesinde çay içilip fal bakılırdı
Sen kızdırdıkça yanına hep sokulurdu
Yeğeninimi özledin yoksa arkadaş

İnsan üzülmezmi böyle birine
Eliniz değmen daha geline
Kim kıysada sizi hakkın yoluna
Ben kıymadım inanınki arkadaş

Çok söz söylesemde geri getirmez
Böyle ölümler asla unutulmaz
Kim derseki ölene yas tutulmaz
Gökler şahit biz yastayız arkadaş

Hüseyinim yine ruhun şad ola
Mehmet abin geldi girin kol kola
Verilmiyor bu acınıza mola
Hayatın molası bumu arkadaş